Чишмә образы Р. Миңнуллин (1948) шигъриятендә дә әһәмиятле бер урын алып тора. Аның хәтта бу темага багышланган махсус шигыре дә бар (“Безнең як чишмәләре”):
Бездә генәдер – чишмәләр
Һәм йолдызлар дуслыгы.
Сөн буйлары – әйтерсең лә
Чишмәләр йолдызлыгы
“Безнең йөрәк кайнарлыгы” шигырендә:
Безнең күңел нишләптер гел җырлы,
Нишләптер гел моңлы булды ла...
Чишмәләр дә моңны бездән ала –
Шуңа алар җырлы-моңлы да!
Шагыйрь фикеренчә, чишмәләр белән кеше турыдан-туры бәйләнештә яшиләр. Югарыдагы мисалда без чишмәләрдән яшәү көче алсак, бу шигьри юлларда, киресенчә, илһамны, моңны чишмәләр бездән ала.